Εκπαίδευση = Η δράση που κατευθύνεται από τις γενιές των ενηλίκων σε εκείνες που δεν είναι αρκετά ώριμες για την κοινωνική ζωή. Η μετάδοση αξιών και προτύπων συμπεριφοράς από τους φορείς κοινωνικοποίησης στα νεαρά μέλη της κοινωνίας, με σκοπό την ευθυγράμμιση του χαρακτήρα, της σκέψης και γενικά της ύπαρξής τους με τις παραδεδεγμένες ηθικές αξίες και αντιλήψεις. Εκπαίδευση ηθική/αξιακή, αλλά και τεχνική, για να είναι το νέο κοινωνικό υποκείμενο κομμένο και ραμμένο στο προκρούστειο κρεβάτι της κοινωνίας με βάση το πώς είναι ήδη αυτή δομημένη και τι ανάγκες έχει για τη συντήρηση και την αναπαραγωγή της.
Συνεπώς, οι εκπαιδευτικοί φορείς, ως άρτιοι εκφραστές και κληροδότες των κοινωνικών παραδοχών, δημιουργούν τα μυαλά των νέων με μόνο σκοπό τη διαιώνιση της υπάρχουσας κοινωνικής δομής και της τεχνικής και μόνο προόδου της κοινωνίας. Οι νέες γενιές εξημερώνονται και γίνονται ένα με τον κοινωνικό βούρκο, ενώ, όσοι δεν προσαρμόζονται στη λάσπη, περιθωριοποιούνται και αποκτούν επάξια τον τίτλο του μιάσματος. Εν τέλει, οι νέες γενιές παλιώνουν και, ως ώριμοι εκφραστές με τη σειρά τους των κυρίαρχων αξιών και προτύπων, είναι σε θέση να μεταδώσουν τη λάσπη στα μυαλά των επομένων. Εκτός αν έχει υπάρξει κάποια σημαντική αξιακή μεταβολή...Οι κοινωνικές παραδοχές, ως στοιχείο μεταβλητό στον χωροχρόνο, βλέπουμε εμπειρικά από την ανθρώπινη ιστορία ότι αλλάζουν και αντικαθίστανται από νέες μόνο μετά από βίαιες ή και ομαλές (μη βίαιες) αλλαγές των πολιτικών συστημάτων. Μετά από μια τέτοια συνθήκη, δε μένει παρά να αναπαραχθούν οι νέες παραδοχές, οι νέες αξίες, εξυπηρετώντας τον καινούργιο βούρκο.
Ζούμε σε καθεστώς εξουσιαστικό, όπου φυσικά η παρεχόμενη γνώση και διαπαιδαγώγηση σκοπεύει αποκλειστικά στη διατήρηση των εξουσιαστικών δομών και στη διαιώνιση του υπάρχοντος, ως αποτέλεσμα της διαχρονικής σχέσης κοινωνίας - φορέων κοινωνικοποίησης. Τα θεσπισμένα από τους κρατικούς και εκπαιδευτικούς φορείς κριτήρια αξιολόγησης καθορίζουν αν ο νέος δικαιούται να επιβιώνει στον σύγχρονο βάλτο ως άξιο μέλος της σαπίλας ή αν θα βρίσκεται στον πάτο του, τιμωρημένος ως μιαρός και ανίκανος. Ψυχοφθόρες εξεταστικές δοκιμασίες, πειθάρχηση του μαθητή στις εντολές του διδάσκοντα, πειθάρχηση του ίδιου του διδάσκοντα στις κρατικές εντολές, ετεροκαθορισμός των ατόμων και δολοφονία κάθε δημιουργικής τους τάσης είναι μόνο μερικά στοιχεία που μαρτυρούν την κοινωνική σαθρότητα και απογυμνώνουν τη γνώση και την πνευματική καλλιέργεια μπροστά στον ψυχαναγκασμό και την υποχρέωση. Ο διδασκόμενος-εκπαιδευόμενος, από πολύ μικρή ηλικία, όταν στο πρόσωπο της γνώσης βρίσκει το συνώνυμο του εξαναγκασμού και της υποχρέωσης, εκμηδενίζει μέσα του την αξία της, αποστρέφεται την ουσία της και τη θεωρεί αναγκαίο κακό, εφόσον δε θέλει ο ίδιος να την αποκτήσει.
Ο εκπαιδευτικός θεσμός λοιπόν, σε ένα σύστημα εξουσιαστικό, δεν έχει σχέση με εμάς, τους μαθητές, δεν είναι κάτι δικό μας, αλλά κάτι που σκοπεύει να μας διαμορφώσει πνευματικά, ψυχικά και σωματικά και να μας προσαρμόσει στο καλούπι της κοινωνίας και των παραδοχών της. Καθορίζει κάθε πτυχή του ίδιου μας του εαυτού και της ζωής μας, ακριβώς επειδή, ως φορέας κοινωνικοποίησης και ως μέσο μετάδοσης αξιών, εξυπηρετεί τις ανάγκες των εξουσιαστών. Δεν μπορούμε να πνιγόμαστε στην ψευδαίσθηση πως οι βελτιώσεις και ο εξωραϊσμός του εκπαιδευτικού θεσμού μπορεί να μας προσφέρει κάτι ουσιαστικό, εφόσον θα παραμένουν πίσω ακμαία τα εξουσιαστικά και εκμεταλλευτικά καθεστώτα. Διεκδικούμε βελτιώσεις στο υπάρχον, ως στρατηγική επιλογή, για να πάρουμε τις δικές μας ανάσες ελευθερίας, αλλά δε μένουμε εκεί. Δεν παρακαλάμε για παραχωρήσεις, δε ζητιανεύουμε για ψίχουλα. Αντιεκπαιδευτική επίθεση = επίθεση ενάντια σε κάθε εξουσιαστικό θεσμό και σε κάθε αξιακό μοντέλο που αυτός προτάσσει. Με την Αναρχία στην καρδιά.
Η εκπαίδευση, αν και ένα απ' τα πιο σημαντικά όπλα στα χέρια του κράτους, παραμένει στο απυρόβλητο του πολύμορφου αναρχικού χώρου εδώ και χρόνια. Δεν υπάρχουν, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, σοβαρές αντιεκπαιδευτικές δράσεις και αναλύσεις και ένα γενικότερο πρόταγμα ενάντια στον θεσμό της αναπαραγωγής της δουλικής νοοτροπίας, αλλά και καλλιέργειας της εξουσιαστικής λογικής. Καιρός να ασχοληθούμε πιο ενεργά με το θέμα, γιατί, ας μην ξεχνάμε: Στο μυαλό είναι ο στόχος, το νου σου, ε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου