Ένας ισχυρός δυνάστης μάς κυριεύει τις ζωές. Η δύναμή του είναι μεγάλη και εξουσιάζει τη μάζα με όπλα όπως η εκπαίδευση και η ηθική, για τον ευνουχισμό των εξεγερτικών επιθυμιών, η χρήση βίας, για την καταστολή εξεγερτικών ξεσπασμάτων και οι ποινικές κυρώσεις, για την εξόντωση των προκείμενων απειθάρχων και αντιρρησιών και τον παραδειγματισμό των μελλοντικών (απειθάρχων και αντιρρησιών).
Με έναν τέτοιο δυνάστη να μας ελέγχει πάνω απ' το κεφάλι μας, όλοι καλούμαστε να κάνουμε κάποιες επιλογές. Κάποιοι επιλέγουν να γίνουν τα τσιράκια του και να αποκτούν σταδιακά δύναμη και εξουσία. Κάποιοι άλλοι νομίζουν πως χρειάζονται μόνο κάποιες μεταρρυθμίσεις, για να βελτιωθούν οι μίζερες ζωές τους και να τους χαριστεί λίγη ακόμα ''ελευθερία''. Άλλοι θέλουν τη ριζοσπαστική αλλαγή αυτής της κοινωνίας, αλλά φοβούνται την ολομέτωπη επίθεση και μένουν μόνο σε συνδικαλιστικά αιτήματα, σε νησίδες "ελευθερίας" και σε ανούσιες φλυαρίες. Όλοι αυτοί συμβάλλουν στη διαιώνιση του υπάρχοντος και με την εθελόδουλη στάση τους ενδυναμώνουν τους μηχανισμούς του κράτους. Ο συνδικαλισμός δεν αποτελεί μέρος της αναρχικής δράσης, διότι προτάσσει την άμυνα, τη διεκδίκηση μικρών μεταρρυθμίσεων και όχι την ολομέτωπη επίθεση στο υπάρχον.
Εμείς προτάσσουμε τους πολύμορφους αγώνες. Κείμενα, αφίσες, σπρέι για την ανάδειξη των προβληματικών της σύγχρονης ζωής, για την αμφισβήτηση και την άρνηση θεσμοθετημένων, αλλά και άτυπων δεσμών από τους καινούργιους συντρόφους και για τη μάχη σε κάθε πεδίο αντιπαράθεσης με τη σύγχρονη πραγματικότητα.
Δε διστάζουμε, πάντως, να χρησιμοποιήσουμε μέσα όπως ο συνδικαλισμός, που είναι ξεκάθαρα μια μη αναρχική, ρεφορμιστική πρακτική, όταν τον θεωρούμε αναγκαίο για τη διευκόλυνσή μας στο παρόν (π.χ. συμμετοχή της Αντ. Επίθεσης στον αγώνα ενάντια στο Νέο Λύκειο), αποστασιοποιούμαστε όμως από ρεφορμιστές-επαγγελματίες συνδικαλιστές, τσιράκια του συστήματος κι αδύναμους, οι οποίοι όχι μόνο δε συμβάλλουν στον πολύμορφο αγώνα, αλλά αποτρέπουν με τη στάση τους και τον λόγο τους τους νέους συντρόφους να χαράξουν τις πολεμικές τους τακτικές.
Καταδεικνύουμε τη σαπίλα του σύγχρονου πολιτισμού σε όλα της τα επίπεδα (από την οικογένεια και την εκπαίδευση, που καταπιέζουν τα παιδιά, μέχρι την εθελοδουλία, που μαστίζει τους ''μεγάλους'') και καλούμε όλους τους συντρόφους να αυξήσουν τις αρνήσεις τους και να επιτεθούν.